Zwykle dzieci odsuwają żałobę w czasie, aż poczują, że zapewnione im zostało fizyczne i psychiczne bezpieczeństwo. Ich zachowanie zaraz po śmierci osoby bliskiej niewiele się zmienia, oprócz odrobiny dystansu i nieco gorszych wyników w nauce. Za to po jakimś czasie, sporo później, zaczynają się łzy, smutek. Najczęściej w momencie, kiedy rodzina odbudowała już poczucie bezpieczeństwa. Dzieci również nie potrafią przeżywać smutku przez długi czas. Ich zdolność znoszenia bólu z powodu straty jest ograniczona. Dlatego też często unikają rozmów na ten temat. A ponieważ zajmują się przeżywaniem straty z przerwami, to proces żałoby może trwać latami. Zabawa jest dla dzieci naturalną formą komunikacji, dlatego warto uważnie przyglądać się ich zabawom i rysunkom, aby dowiedzieć się jak sobie radzą ze stratą bliskiej i kochanej osoby.